Παρασκευή 5 Ιουνίου 2020

Το "μυστηριώδες αυγό" της λίμνης Winnipesaukee. Περίτεχνη φάρσα ή ένα ακόμα παράδοξο του παρελθόντος;


Το 1872, εργάτες που έσκαβαν για να τοποθετήσουν έναν φράχτη κοντά στις όχθες της λίμνης Winnipesaukee στη Νέα Αγγλία βρήκαν ένα κομμάτι από πηλό με ένα τεχνητό αυγό μέσα του, δύο μέτρα κάτω από το έδαφος. Ονομάζεται «Mystery Stone» και είναι ένα από τα πιο περίεργα και λιγότερο γνωστά αντικείμενα του New Hampshire. Ερασιτέχνες και επαγγελματίες αρχαιολόγοι κάνουν υποθέσεις για την προέλευση αυτού του περίεργου αντικειμένου για πάνω από εκατό χρόνια χωρίς να υπάρχουν ακόμα σαφείς απαντήσεις.

Ο τύπος του πετρώματος του αντικειμένου δεν είναι γνωστός στο New Hampshire και δεν υπάρχουν άλλα γνωστά αντικείμενα με παρόμοια χαρακτηριστικά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ίσως ήταν το έργο κάποιου που ζούσε κάποτε σε ένα μακρινό μέρος καθώς τίποτα αντίστοιχο δεν έχει κατασκευασθεί από τις φυλές των ιθαγενών που ζούσαν στην περιοχή.
Το μυστήριο πέτρινο αυγό έχει ύψος περίπου 10 εκατοστά, πάχος 6,4 εκατοστά, ζυγίζει 510 γραμμάρια και έχει σκούρο χρώμα. Σκληρό όπως ο γρανίτης, είναι περίπου στο μέγεθος και στο σχήμα ενός αυγού χήνας. Το πέτρωμα είναι ένας τύπος χαλαζίτη, που προέρχεται από ψαμμίτη, ή μυλωνίτη, ένα λεπτόκοκκο ορυκτό που σχηματίζεται από τη μετακίνηση στρωμάτων βράχου κατά μήκος ρηγμάτων. Το πέτρινο αυγό είχε διατρηθεί από άκρο σε άκρο με εργαλεία διαφορετικού μεγέθους και η επιφάνειά του είχε λειανθεί.
Πέρα από την παράξενη κατασκευή και σχεδιασμό, η πέτρα περιλαμβάνει περίεργα σκαλίσματα που κυμαίνονται από αστρονομικά σύμβολα έως ένα ανθρώπινο πρόσωπο πάνω στις πλευρές της. Από τη μία πλευρά, υπάρχουν αυτά που φαίνεται να είναι ανεστραμμένα βέλη, ένα φεγγάρι με μερικές τελείες και μια σπείρα. Η άλλη πλευρά έχει ένα καρπό καλαμποκιού με 17 σειρές σπόρων. Από κάτω του, υπάρχει ένας κύκλος με τρεις μορφές. μία από τις οποίες μοιάζει με πόδι ελαφιού, μαζί με κάποιο είδος ζώου με μεγάλα αυτιά. Η τρίτη πλευρά δείχνει κάτι σαν σκηνή, ένα οβάλ και ένα ανθρώπινο πρόσωπο. Το πρόσωπο είναι βυθισμένο μέσα στο πέτρωμα, η μύτη του δεν προεξέχει πάνω από την επιφάνεια του αυγού και τα χείλη του δίνουν στην εικόνα κάποιο είδος έκφρασης.
Οο Seneca A. Ladd, ένας τοπικός επιχειρηματίας, που είχε προσλάβει τους εργάτες που έσκαψαν πιστώνεται με την ανακάλυψη αυτού του ενδιαφέροντος αντικειμένου. Όταν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, το αμερικανικό περιοδικό Naturalist περιγράφηκε ως «ένα αξιοσημείωτο ινδιάνικο λείψανο».
Έγγραφα και άρθρα εφημερίδων δείχνουν ότι ο Seneca Ladd είχε το «αυγό» στην κατοχή του μέχρι το 1885. Ο Ladd πέθανε το 1892, και το 1927, μια από τις κόρες του, δωρίζει την πέτρα στην Ιστορική Εταιρεία του New Hampshire. Εκεί διαχωρίστηκε από τα πολιτιστικά αντικείμενα της εποχής των ιθαγενών πριν το 1800 και από τα αντικείμενα σύγχρονου ενδιαφέροντος.
Όσον αφορά τον σκοπό του, έχουν γίνει προσπάθειες από ιστορικούς να καταλήξουν σε μια εξήγηση χωρίς σαφή απάντηση μέχρι σήμερα.
Οι αρχικές ερμηνείες ξεκίνησαν με την απλούστερη παραδοχή. Τον Νοέμβριο του 1872, ένας Αμερικανός φυσιοδίφης πρότεινε ότι η πέτρα «τιμά τη μνήμη μιας συνθήκης μεταξύ δύο φυλών». Ωστόσο, αυτή η ιδέα δεν κράτησε πολύ και αργότερα υποτέθηκε ότι η πέτρα ήταν ένα είδος αρχαίου εργαλείου. Υπήρξαν επίσης προτάσεις ότι το αυγό είναι Κελτικής ή Ινουίτ προέλευσης.
Το 1931 στάλθηκε μια επιστολή προς την Ιστορική Εταιρεία του New Hampshire με τον ισχυρισμό ότι το αντικείμενο ήταν ένας «κεραυνός». Ενας «κεραυνός» είναι ένα κατεργασμένο πέτρινο αντικείμενο, συχνά σε σχήμα σφήνας σαν λεπίδα τσεκουριού, που φέρεται να έχει πέσει από τον ουρανό. Ιστορίες για τέτοιους «κεραυνούς» συναντώνται σε πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο και συχνά συνδέονται με κάποιον θεό της βροντής. Ο συγγραφέας συνέχιζε στην επιστολή λέγοντας ότι τέτοια αντικείμενα «παρουσιάζουν πάντα μηχανική ή χειροποίητη επεξεργασία: συχνά προέρχονται από βαθιά μέσα από την γη, ενσωματωμένα σε κομμάτια από πηλό ή ακόμη και σε συμπαγή βράχο ή κοράλλι».
Το 2018 ο ιθαγενής ιστορικός Joe Graveline πρότεινε μια ενδιαφέρουσα θεωρία για το μυστηριώδες αυγό. Πιστεύει ότι αποτελούσε ένα εργαλείο υποβοήθησης για την γέννα των ιθαγενών της Αμερικής. Μια «πέτρα γέννησης» ήταν μια πέτρα που θερμαινόταν και την εισχωρούσαν οι μαίες μέσα στη έγκυο γυναίκα για να χαλαρώσει τους μυς κατά τη διάρκεια των δύσκολων τοκετών. Ο Graveline λέει ότι αυτή η συγκεκριμένη πέτρα ήταν πολύ ξεχωριστή και θα χρησιμοποιήθηκε για να βοηθήσει μια μητέρα «να ελευθερώσει ένα άτομο που έγινε σεβαστός πνευματικός ή κυβερνητικός ηγέτης». Πιστεύει επίσης ότι αν οι εργάτες έσκαβαν λίγο βαθύτερα θα είχαν συναντήσει και οστά.
Μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια για την κατασκευή του μυστηριώδους αυγού είναι οι τρύπες που έχουν διανοιχτεί στα δύο άκρα του. Η διάτρηση είναι ευθεία και όχι κωνική. Οι γρατσουνιές στην κάτω οπή υποδηλώνουν ότι τοποθετήθηκε σε μεταλλικό άξονα και αφαιρέθηκε αρκετές φορές, σύμφωνα με μια ανάλυση που έγινε από αρχαιολόγους το 1994. Ο Richard Boisvert, αρχαιολόγος, πιστεύει ότι αυτές οι τρύπες είναι πολύ προσεγμένες: «Έχω δει πολλές τρύπες σε πέτρες με την τεχνολογία της προϊστορικής Βόρειας Αμερικής. Αυτές οι τρύπες είναι εξαιρετικά κανονικές. Αυτό το αποτέλεσμα δεν είναι συνεπές με κάτι που μπορεί να είναι εκατοντάδων ετών». Ο Boisvert, πιστεύει ότι οι τρύπες έγιναν με τη χρήση ηλεκτρικών εργαλείων αντί με παραδοσιακές τεχνικές που χρησιμοποιούσαν οι ιθαγενείς. Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα η διάτρηση έγινε κατά τον 19ο αιώνα, δηλαδή υπήρξε πρόσβαση στο αντικείμενο πριν ακόμα ξεθαφτεί!
Αυτή η αντίφαση οδήγησε ορισμένους να θεωρούν ότι το πέτρινο αυγό του Winnipesaukee είναι απλά μια περίπλοκη φάρσα.
Το μόνο που παραμένει βέβαιο ή έστω υπάρχει κάποια συναίνεση, είναι ότι το αντικείμενο δημιουργήθηκε με την χρήση κάποιου είδους μηχανής. Ωστόσο, κανείς δεν ξέρει ποιος, πότε και γιατί κατασκεύασε το μυστηριώδες αυγό.
Σήμερα, το μυστηριώδες πέτρινο αυγό εκτίθεται σε μια προθήκη στο Μουσείο Ιστορίας του New Hampshire και περιβάλλεται από καθρέφτες για να αναδειχθούν τα μοναδικά και αινιγματικά χαρακτηριστικά του.
[Το άρθρο δημοσιεύθηκε από τον Bryan Hill στο www.ancient-origins.net στις 19 Μαΐου 2020].
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Credit: John Phelan. (CC BY-SA 3.0)

Δεν υπάρχουν σχόλια: